* * *...LIEVE ALLEMAAL...* * *

mijn eigen gevoel klonk niet meer vertrouwd
met verdriet en pijn me zo vaak vergist
rondom mn hartje langzaam een muur gebouwd
elke traan heeft traag een stuk hoop uitgewist


geluk was voor mij gewoon niet weggelegd
pijn had zn plek in mijn leven nu vast
het diepste van binnen nooit tegen iemand gezegt
voelde me altijd een last


maar door mijn hoge muur van verdriet en pijn
wist jij je een weg tot mijn hartje te banen
geloofde in mijn echte ik ...het ware zijn
en droogde zacht mijn stille tranen

jij liet mij zien dat er meer was dan pijn
dat ook ik voor het geluk was gemaakt
dat zelfs ik mezelf mocht zijn
ookal had ik nog zoveel verdriet meegemaakt


jij pakte mijn hand stevig beet
trok mij door die muur zo vol van pijn
geluk bestaat...iets wat ik nu weet
dankzij jou wil ik er nog altijd zijn...


want ookal zijn er dagen vol onzekerheid
stromen tranen als een rivier langs mn wang
ik weet ik raak jullie nooit meer kwijt
ik geloof in een toekomst...
ben met de dag minder bang...

*..Pricilla..*

(*) Ik wil even al mijn lieve vriendjes en vriendinnetjes bedanken vo0r al hun super steun en vertrouwen in mij....en eigenlijk 0ok een paar lieve mensjes even int bijz0nder! (*)

Michel..(mijn vriend)
Marjolein(mn beste vriendinnetje)
Bianca
biejbiej
Wenda
Eline
Anne
Sylvana
Ilse