VAKANTIEHERINNERING

Ik herinner mij het geluid van kiezelstenen meegenomen door de golf,
De wind die aankwam suizen door het dal.
De daaropvolgende stilte voor de hel los brak,
Het knappend geluid van het breken van de tak.

Ik herinner mij het geluid van de stad
Dat opsteeg naar de rots waarop wij stonden,
Waar wij de hemel bijna aanraken konden.

Het bonzen van mijn hart in mijn oren.
De zinderende warmte van de dag,
De atmosferische trillingen die daarbij horen.

Ik herinner mij de adelaar die gebruik makend van de termiek
Omhoog zweefde tot hij oploste in het blauw.
Het zijn de mooiste herinneringen die ik beleefde samen met jou.

Ik herinner mij Het kraaien van een haan.
Een rivier die neerstort in het ravijn.
Een kerkklok die ons liet weten dat het tijd werd om te gaan.
Terwijl we wilden dat het eeuwig zo kon zijn.

Ik herinner mij de stille dorpen met hun oude huizen
Waarvan we een moment een deel wilden zijn.
Gewoon door er een nachtje te slapen,
Of zomaar wat te zitten op het plein.

Ik herinner mij de geur van velden vol klaprozen
En bloeiende brem, het zoemen van de bijen,
De trage schommelende gang van de koe,
De geur van houtkachels en gerookte ham,
Ik herinner mij Precies dat ene plekje,
Waar jij me in jouw armen nam.