Paps

Even geleden dat ik je schreef maar zeker niet minder aan je gedacht,
het heeft ook even geduurd, ik moest wennen aan een ander leven,
ik heb gezocht naar iets wat mijn pijn verzacht,
en gelukkig er is nog genoeg moois overgebleven.

Vrienden waar je terecht kan,
de zon, water en de maan,
soms schrik ik ervan,
zo zuiver zo echt ik realiseer weer mijn bestaan.

Maar paps ik mis je zo, jij wist hoe ik in elkaar zat,
niet makkelijk, nee dat zeker niet,
goed bedoelt en zeker geen kat,
het voelde alsof je me in de steek liet.

Ik weet wel beter, je hebt me bijna altijd overschat,
maar dat had ik nodig,
jouw mening zo gevat,
ik voel me soms overbodig.

Familie zo machtig en ook zo lam,
komt het ooit nog goed,
ik weet niet wat ons overkwam,
maar zoals altijd houd ik moed.

Houd van mij?
Steun me erbij!

Mirxxx