elke keer opnieuw
Z'n hand raakt haar huid
een ijselijke kreet
verstoort de duurzame stilte
rode puntjes verzamelen zich
waar stille tranen
hun weg vinden
In een hoekje
kruipt ze weg
wanneer hij terugkomt
Z'n hand rukt aan haar haren,
sleurt haar rond
en
gooit haar tegen de muur
hij heft z'n arm
om opnieuw
een klap uit te delen
Als door een onzichtbare hand
wordt zijn arm tegengehouden
en deze zakt naar beneden
Ook uit zijn ogen
stromen tranen...
een ijselijke kreet
verstoort de duurzame stilte
rode puntjes verzamelen zich
waar stille tranen
hun weg vinden
In een hoekje
kruipt ze weg
wanneer hij terugkomt
Z'n hand rukt aan haar haren,
sleurt haar rond
en
gooit haar tegen de muur
hij heft z'n arm
om opnieuw
een klap uit te delen
Als door een onzichtbare hand
wordt zijn arm tegengehouden
en deze zakt naar beneden
Ook uit zijn ogen
stromen tranen...
Reacties op dit gedicht
| krullie: | Zaterdag, juli 31, 2004 00:22 |
| mooi verwoord grtz xXx | |
| Hermans Dirk: | Dinsdag, juli 20, 2004 22:49 |
| hé laat je niet doen ga verder met hem zeer mooi verwoordt |
|
Over dit gedicht
| Auteur: valerie bardyn | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 20 juli 2004 | ||
| Thema's: | ||