De nacht
als een deken van koelte die valt
dacht ik aan de lichtjes
die weerkaatste op het water
rijg ik nu de tranen aan draadjes
je had me even gelukkig gemaakt
realiseer me dat de nacht is gevallen
zonder zicht te lang gewacht
verwacht maar verwaarloosd
kreeg amper een antwoord
het water stroomt in al zijn traagheid
de leugens voorbij.
arie.v.d.zalm: | Vrijdag, juli 23, 2004 09:37 |
Een droevig gedicht,maar heel fijn geschreven. moin moin arie |
|
Green eyes: | Donderdag, juli 22, 2004 11:21 |
intens mooi, bieke graag gelezen, liefs Marina |
|
Summer Tea: | Donderdag, juli 22, 2004 08:32 |
Prachtig triest dichtje... Liefs , |
|
Hermans Dirk: | Donderdag, juli 22, 2004 06:51 |
mooi gedicht | |
ThE/CuRe?: | Donderdag, juli 22, 2004 01:35 |
echt mooi!!! "rijg ik nu de tranen aan draadjes", idd, prachtig verwoord.. liefs, ThE/CuRe? |
|
christina: | Donderdag, juli 22, 2004 01:00 |
denk dat die lichtjes sterren zijn die schitteren als diamanten en de nacht verlichten zoals de zon overdag mooi in zijn droefheid geschreven |
|
Roger Bamps: | Donderdag, juli 22, 2004 00:43 |
Als men teveel traantjes rijgt wordt soms de ketting te zwaar om dragen. Mooi gedicht en graag gelezen. Liefs, Roger. |
|
Raira: | Donderdag, juli 22, 2004 00:26 |
wat een mooi gedicht maar wel erg verdrietig liefs raira |
|
Auteur: Bieke | ||
Gecontroleerd door: benji | ||
Gepubliceerd op: 22 juli 2004 | ||
Thema's: |