Reuma
Ik keek ze aan
zo rondom mijn bed
"Geef me zekerheid" dacht ik
"Geef me een medicijn,
laat de pijnen stoppen
Laat me nou weer dansen"
De witte jassen gingen weer
overleg, zoals altijd
Weken in een ziekenhuisbed
Zo nat doorweekt
door hoge koortsen
die maar niet wilden stoppen
Mijn huid zo paars,
mijn gezicht zo bleek
mijn lijf zo pijnlijk
maar eindelijk... dan...
"De ziekte van Still"
Geef haar nu maar medicijnen
anders maakt deze auto-immuunziekte
haar kapot
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Donderdag, juli 22, 2004 21:05 |
| valt je lichaam je lichaam aan, hoe zou je dat verzachten, laat de zon je koesteren, even niets hoeven verwachten. hans |
|
| bevertje: | Donderdag, juli 22, 2004 10:35 |
| Damn, don't know what to say.. Sterkte meis.. Veel sterkte.. Liefs, Naoom |
|
| Erna Muermans: | Donderdag, juli 22, 2004 10:35 |
| goh meid , je weet nu wat het is ik hoop dat de medicijnen de pijn kunnen verzachten en je wat meer bewegen kunt ik wens je sterkte groetjes erna |
|
Over dit gedicht
| Auteur: vlinder538 | 
|
|
| Gecontroleerd door: ;o)x | ||
| Gepubliceerd op: 22 juli 2004 | ||
| Thema's: | ||