Radeloos...
'God', zeg ik,
ik weet niet meer
wat ik U verder zeggen moet.
Uw naam is mijn gebed en moed
maar ook mijn opstand, mijn verweer.
'God', zeg ik,
en alleen maar: 'God'.
Tot eindelijk,
in een zachte wind,
Uw antwoord komt:
'Mijn kind, mijn kind',
en ik het uitsnik:
'God, mijn God!'
ik weet niet meer
wat ik U verder zeggen moet.
Uw naam is mijn gebed en moed
maar ook mijn opstand, mijn verweer.
'God', zeg ik,
en alleen maar: 'God'.
Tot eindelijk,
in een zachte wind,
Uw antwoord komt:
'Mijn kind, mijn kind',
en ik het uitsnik:
'God, mijn God!'
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Donderdag, juli 22, 2004 21:20 |
| dit bidden is je innerlijk nog dieper van verdriet dan je dacht te wezen wenden naar de wereld. om te bewaren, hans |
|
| sick suicide: | Donderdag, juli 22, 2004 13:52 |
| knap dat je in een god kan geloven heb ik echt bewondering voor . |
|
| willy Vittali: | Donderdag, juli 22, 2004 10:59 |
| In een woord mooi. | |
| Butterfly: | Donderdag, juli 22, 2004 10:22 |
| Ongelovelijk mooi gedicht *traantjes rollen over mn wangen* Dit raakt me echt, weetjedat? Liefs, Ytje |
|
