Vallen en blijven vallen
vermoeid verdeeld in duizend
aparte manoeuvres,
van verdwijning, snakkend
naar vertrouwd gevoel
hoe de mislopende hoop stand houdt
is opnieuw vragen,
waar silhouetten beginnen spreken
ben ik voorbij mijn doel
aandachtig gemarkeerd
zodat niets het hoofd verliest,
als deze ‘vallen en blijven vallen’ reeks
geen sympathie biedt
kan ik blijven zingen terwijl
mijn lippen snoerloos zwijgen,
of speel ik de wanhopige vergeet-mij-niet
waaraan alles voorbijschiet?
extreem langzaam kwijnen
de gebleekte striemen voorzichtig weg,
geneigd door zoveel pogingen
die hun angsten vergroot voor ogen zien
onverschilligheid houdt mij
altijd gerangschikt achter zijn brede hand,
en ik proef de bittere vruchten al
die ik mijn eigen toekomst aandien
Reacties op dit gedicht
| de niftert: | Vrijdag, juli 23, 2004 10:49 |
| :( je hebt m prachtig geschreven maar word er toch een beetje triest van. maar toch... d'r komt een dag.... let maar op!!!! knuffels |
|
| Raira: | Donderdag, juli 22, 2004 23:16 |
| heel erg mooi en indrukwekkend, liefs raira |
|
| Oorlam: | Donderdag, juli 22, 2004 19:34 |
| die bittere vruchten verdienen een pak slaag:-) zo dat vind ik ervan! |
|
| wijnand.: | Donderdag, juli 22, 2004 15:46 |
| Prachtig je proeft het verdriet | |
| Summer Tea: | Donderdag, juli 22, 2004 15:19 |
| Hi Meissie , een heerlijke zoete aardbei van mij voor jou! Prachtig triestig dichtje... Liefs , |
|
| sick suicide: | Donderdag, juli 22, 2004 15:16 |
| mooi geschreven =). dikke knuffel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Ninandra | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 22 juli 2004 | ||
| Thema's: | ||