Gedachten breken mijn woorden af,
angsten laten mijn zinnen vallen.
Op de stenen vallen za kapot,
mijn wil is niet sterk genoeg ze te herhalen.

Dralend loop ik rond en weet maar niet wat ik wil,
het blijft stil wanneer ik praat.
Maar ik wil zo graag wat zegguh.
Pijn breekt mijn hart in duizende stukjes,
mijn wil is niet sterk genoeg ze te maken.

Vertel me dan, wanneer ben ik bereid,
om te doen wat ik wil,
te zeggen wat ik wil,
het is nu zo stil,
laat me weer verschijnen!

En vertel me dan, wanneer ik weer durf,
mezelf te zijn,
trots te zijn,
het doet zo pijn,
om langzaam te verdwijnen!

Tranen vallen uit mijn ogen, in een plas van verdriet,
ik kan het gewoon niet!, ik kan het niet meer aan.
Ik wil gaan...
Maar ik laat niet los aan de greep van het bestaan,
omdat ik niet sterk genoeg ben om op te geven...

Ik ga kapot, aan de gedachten en gevoelens die ik zelf creer,
mijn eigen bedje van pijn, en het doet zo vreslijk zeer.
Dat ik voor eeuwig zou willen slapen tot de dood ertoe leid,
en het ergste ervan, van deze woorden heb ik geen spijt!

Vertel me dan, wanneer ben ik bereid,
om te doen wat ik wil,
te zeggen wat ik wil,
het is nu zo stil,
laat me weer verschijnen!

En vertel me dan, wanneer ik weer durf,
mezelf te zijn,
trots te zijn,
het doet zo pijn,
om langzaam te verdwijnen!

Ik leef met angst om te zeggen wat ik denk,
ik durf niet te vertellen wat ik hoop,
wat me pijn doet en wat me blij maakt,
iets heeft mijn hart gekraakt en sindsdien,
heeft niemand me nog vrolijk gezien.

Als ik nu naar de zonsondergang kijk, en ik bezwijk,
onder de kleuren in de lucht voel ik wel iets,
ik wete niet wat het is, maar het geeft me hoop om te leven,
om om mezelf te geven zoals jij altijd deed.

Vertel me dan, wanneer ben ik bereid,
om te doen wat ik wil,
te zeggen wat ik wil,
het is nu zo stil,
laat me weer verschijnen!

En vertel me dan, wanneer ik weer durf,
mezelf te zijn,
trots te zijn,
het doet zo pijn,
om langzaam te verdwijnen!

Vertel me dan, wanneer ik were durf,
mezelf te zijn,
trots te zijn,
Vertel me dan, wanneer ik were durf,
mezelf te zijn,
trots te zijn,
het doet zo pijn,
om langzaam te verdwijnen!