Gedachtengedicht
Zit weer op mijn bed
Een gestrande liefde te verwerken
De schade te beperken
Die ik zelf heb aangericht
Inspiratie vloeit
Van hoofd naar pen
Bevestigd dat ik dichter ben
Waardoor de spanning wordt verlicht
Zo gaat het nu al jaren
Zo zal het vast ook altijd gaan
Maar ja, je doet er echt niets aan
Misschien is het beschrijven slechts mijn plicht
Maar als mijn deur ooit voorgoed gesloten is
Laat ik meer na dan de rijkste man
Omdat ik m’n gedachten verwoorden kan
Een collectie van gevoel in dicht
Reacties op dit gedicht
| onwijs: | Vrijdag, november 12, 2004 22:47 |
| Hé Maarten, een prachtig gedicht. wat een waarheid..maar ook een beetje triest...groetjes van G. | |
| Summer Tea: | Zaterdag, juli 24, 2004 12:20 |
| Prachtig , en waar... Lefs , |
|
| Fortune: | Vrijdag, juli 23, 2004 18:38 |
| ZO DENK IK ER OOK OVER.. Schrijven=mijn gevoel... En ik hoop dat je eens zult schrijven over een varende voortbestaande liefde.. ;) liefs, Samantha |
|
| de niftert: | Vrijdag, juli 23, 2004 14:50 |
| hè maarten... soms zou ik je echt een schop voor je kont willen geven.... | |
Over dit gedicht
| Auteur: Klaatu | 
|
|
| Gecontroleerd door: Pieps | ||
| Gepubliceerd op: 23 juli 2004 | ||
| Thema's: | ||