Voor Odile
Alleen zwerft ze door de straten
Door iedereen verlaten
Haar vertrouwen diep geschonden
Nog altijd aan die leugens verbonden
Leugens verbannen uit haar geest
Verdriet die je in haar ogen leest
En met een zware last op haar schouder
Wordt ze met de dag ouder
Ze heeft geen bestaan
Al haar hoop verloren gegaan
Haar wonden niet te helen
Maar wat kan iemand dat schelen
Probeert haar leven weer op te bouwen
Ondanks haar verloren vertrouwen
Door moed bij haar vanbinnen
Kan ze aan een nieuw leven beginnen
De zonnestralen vallen weer een beetje in haar leven
Gelukkig heeft ze de moed nooit opgegeven
Reacties op dit gedicht
| 01-shY: | Woensdag, augustus 18, 2004 11:01 |
| Wauw..! Gelukkig idd heeft ze niet opgegeven..! Love You..!!Xje |
|
| ses: | Vrijdag, juli 23, 2004 14:43 |
| mooi! had iedereen die moed maar... xxx ses |
|
| IronRose: | Vrijdag, juli 23, 2004 14:36 |
| Mooi, Maar dat wist je al =) "Gelukkig heeft ze de moed nooit opgegeven"...Daar heb je echt gelijk in=) Love You, Liefs IronRose |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Maranwë | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 23 juli 2004 | ||
| Thema's: | ||