Eenzaamheid
zittend in mijn kamer
luister ik naar de regen
koude leegtes rond mn armen
en stiltes die blijven gezwegen
starend naar de muren
waarvan het behang wat loskomt
de eenzaamheid weggedronken
hier en daar lege flessen op de grond
ik kijk in mijn vuile spiegel
en zie een gedaante voor me staan
soms vraag ik me wel eens af
is liefdesverdriet ooit wel eens gedaan?
Reacties op dit gedicht
| Elizabethh: | Donderdag, september 16, 2004 13:03 |
| Wie kent dat gevoel niet.. iedereen denk ik... Mooi verwoord gedichtje.. liefs Elizabethh |
|
| Winterklaas: | Zaterdag, juli 24, 2004 22:14 |
| Tja, er zijn toch wel tussenpozen tussen liefdesverdriet? Niet te zeggen, dat liefdesverdriet tussenpozen zijn tussen liefde. Zoek wat je wilt en streef het na! sterkte, André |
|
Over dit gedicht
| Auteur: prinsesjesarah | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 24 juli 2004 | ||
| Thema's: | ||