Donkere weg
Als de weg soms donker word en je ziet niets meer
Als je met je rug tegen de muur staat en het leven doet alleen nog maar zeer
Als het enige wat je nog kunt geloven de tranen zijn die je huilt
Laat mij dan mijn armen om je heen slaan, laat dat de plek zijn waar je schuilt
Laat mij je pijn verzachten
en weet dat ik niks terug hoef te verwachten.
En als jij mij je vertrouwen wilt geven
geeft dat mij weer de kracht en doe jij mij ook herleven
Als je met je rug tegen de muur staat en het leven doet alleen nog maar zeer
Als het enige wat je nog kunt geloven de tranen zijn die je huilt
Laat mij dan mijn armen om je heen slaan, laat dat de plek zijn waar je schuilt
Laat mij je pijn verzachten
en weet dat ik niks terug hoef te verwachten.
En als jij mij je vertrouwen wilt geven
geeft dat mij weer de kracht en doe jij mij ook herleven
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Melanie Hofstee | 
|
|
| Gecontroleerd door: 260580 | ||
| Gepubliceerd op: 24 juli 2004 | ||
| Thema's: | ||