In het tussenland van mijn leven
Bevind zich elke dag mijn weten
In de diepte van ellende
Verdoofd, dan kan ik nóg meer eten...
Mensen zijn de strepen, een vertekend beeld gegeven
Massa's zijn de oorzaak, om alles te willen weer-beleven
In het tussenland van de zon en de maan
sta ik brandend in de regen.
De strijd tussen goed en slecht in mij,
zal zich nóóit gewonnen geven.
Zo ga ik door op half,
uitgeblust, met een blijvende lust..,
naar alles weg te eten.
en het slechte te vergeten.
Brandend in de regen,
wacht ik tot ik ooit, die voldoening heb gekregen.