will hanssen: | Zondag, juli 25, 2004 17:11 |
Heel mooi en ontroerend geschreven! Heb jij wel eens aan Oma gevraagd, waarom het zo gegaan is? Toe, vergeef het haar zij heeft vast nog meer verdriet als jij om je Opa....ongetwijfeld mist zij hem ook heel erg...mischien kunnen jullie je verdriet samen delen. Sterkte en liefs, Will |
|
*Leeuw*: | Zondag, juli 25, 2004 12:48 |
Hey, Mooi verwoord,maar ik denk ook dat jouw oma dit niet zo gewild heeft. Voor haar was het ook moeilijk. Probeer het haar te vergeven,dan kijkt je opa op jullie neer. Het liefst wat hij nu zou willen is dat jullie goed met elkaar om gaan zonder dat er nog woede van binnen zit. Ook jou standpunt begrijp ik,maar het kon misschien niet anders. Jouw oma was waarscheinlijk ook in shock.. Dus.. Vraag het haar maar eens.. Als je er klaar voor bent. Niet boos w |
|
Jannie Hoogendam: | Zondag, juli 25, 2004 01:21 |
zeer ontroerend...krijg een traan in mijn ogen...Vraag het eens aan oma waarom ze niets heeft gezegd heel veel liefs Jannie |
|
Raira: | Zondag, juli 25, 2004 00:17 |
Erg indrukwekkend gedicht, en ik denk dat je oma het niet zo gewild heeft, maar je opa is en blijft dichtbij, kijk maar eens in je hart, daar ontmoet je elkaar liefs raira |
|
Auteur: susy | ![]() ![]() |
|
Gecontroleerd door: michris | ||
Gepubliceerd op: 25 juli 2004 | ||
Thema's: |