het laatste wat mij bezielt..
het laatste wat mij ooit bezielt
is mijn schaamte te ontkennen
wat mij mens heeft durven maken
zal afkeer zeker leren kennen
willen zijn zoals alleen
de wens kan doen geloven
om mij zo te zien smeken
en van dromen te beroven
mijn trots is te groot
onheil wil herintreden
niets is minder waar
ik heb voor fictie geleden
is mijn schaamte te ontkennen
wat mij mens heeft durven maken
zal afkeer zeker leren kennen
willen zijn zoals alleen
de wens kan doen geloven
om mij zo te zien smeken
en van dromen te beroven
mijn trots is te groot
onheil wil herintreden
niets is minder waar
ik heb voor fictie geleden
Reacties op dit gedicht
| Ninandra: | Dinsdag, juli 27, 2004 14:13 |
| men.. GEWULDICH! | |
| nifter-a-go-go: | Maandag, juli 26, 2004 16:53 |
| weg met dat onheil!!!! het is mooi beschreven maar laat het op het 'papier'!!! | |
| Oorlam: | Maandag, juli 26, 2004 11:26 |
| loopt lekker! inhoudelijk weer naar binnen gekeerd trouwens...tenminste dat roept het gedicht bij me op:-)) |
|
| + promise +: | Maandag, juli 26, 2004 11:17 |
| whoow.. prachtig! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Phoweyk | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 26 juli 2004 | ||
| Thema's: | ||