En loop ik weg van mij
En loop ik weg van mij
Paradijselijk was mijn ziel
Bijna gelukkig in de dag
sinds ik jou kende,
noemen mag
Al leek je iemand anders
Nu loop ik weg van mij,
én van mijn pijn
die in mij weer verstopt
Ik luister naar mijn ´zijn´,
geluid dat enkel ik kan horen
Koud bloeit de roos,
en ieder blad gesmeed in staal
Ik open jou, in angstige liefde
lijk jij Pandora´s doos, en helemaal
als dromen zijn gestorven
Dus loop ik weg van mij,
én van gekende pijn
die ik niet tonen zal
Ook al was ´mijn´ eens ´dein´
en noemde ik je anders.
**********
sunset 25-07-2004
**********
Reacties op dit gedicht
| Lesley-Ann: | Vrijdag, juli 30, 2004 21:14 |
| Droevig,Liefs Lesley-Ann | |
| Phoweyk: | Maandag, juli 26, 2004 22:17 |
| ik ben het met lanaatje eens.. als dromen zijn gestorven.. ik keur deze ook wel goed ;-)! |
|
| *** Lanaatje37***: | Maandag, juli 26, 2004 18:01 |
| heel mooi neergezet.. liefs, Lia |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 26 juli 2004 | ||
| Thema's: | ||