Als een prooi in het web van een spin
zo tolt de liefde van de ene rond de andere
zo tolt deze eeuwig in de duistere webben van de liefde
verblind
weemoedig
buigbaar tot alle uiterste.

Zelfs als de spin de prooi loslaat aan het filterdunne draajde dat beide verbind.
Zelfs als de spin vergeten is, dat ze nog een draadje heeft vastkleven met daaraan een kostbare prooi.
Zelfs dan zal het draadje meebuigen
tot het uiterste.

Maar ook benauwend dicht kan de prooi de spin laten toenaderen zonder dat deze tweede stuikt op verzet.
Het draadje heeft hen namelijk tot het uiterste verbonden
en het einde...
is de dood van de prooi.

Want de spin kan de prooi vrijheid geven.
Maar de prooi zal het web niet verlaten.
Het gif zal door zijn aderen blijven vloeien.
De voeten zullen blijven vastkleven aan de rand van het web.
De geur van een spinneweb in de herfst zal voor eeuwig de nostalgie van gevangenschap opwekken.

Zo is de prooi voor altijd gezegend

Zelfs de allermooiste vlinder van het universum zal enkel verlost kunnen worden
Door een andere spin...