Geloven doen ze niet meer
Een deprimerende gedachten,
een zwart gat van gevoelens.
Wie kan het verzachten,
de pijn om alleen te zijn.
Het gevoel van down zijn,
irriteerd me tot het bot.
De hele tijd chaggie zijn,
maakt me vriendenkring kapot.
Geduld hoef ik niet te vragen,
omdat ze niet meer geloven.
Geloven in ene draaing in mijn humeur
ik heb het ze te vaak moeten beloven.
een zwart gat van gevoelens.
Wie kan het verzachten,
de pijn om alleen te zijn.
Het gevoel van down zijn,
irriteerd me tot het bot.
De hele tijd chaggie zijn,
maakt me vriendenkring kapot.
Geduld hoef ik niet te vragen,
omdat ze niet meer geloven.
Geloven in ene draaing in mijn humeur
ik heb het ze te vaak moeten beloven.
Reacties op dit gedicht
| miranda klopman: | Zaterdag, juli 31, 2004 23:56 |
| je hoeft geen geduld te vragen maar begrip! en als ze dat niet hebben dan kun je beter op zoek gaan naar andere vrienden. helaas is waar. ik hoop dat je mijn gedichten ook nog eens bekijkt. kus miranda | |
| dropje: | Donderdag, juli 29, 2004 22:19 |
| mooi | |
| Phoweyk: | Maandag, juli 26, 2004 22:29 |
| je erkent het al wel... leg het uit, dat je zo graag wilt, maar het gevoel je overneemt.. vraag hun hoop en steun, zodat het des te sneller kan verdwijnen... | |
| will hanssen: | Maandag, juli 26, 2004 21:40 |
| Kom, Stoelpoot......vroeg of laat komen ze weer naar je toe.....ze kúnnen niet zonder jou! Mooi geschreven je gedicht. Liefs, Will |
|
Over dit gedicht
| Auteur: stoelpoot | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 26 juli 2004 | ||
| Thema's: | ||