-Jij,mijn vriendin-
Je schaamt je zo diep,
Je wonden en littekens branden op je huid.
Het spijt raast door je hoofd,
Hoe had je nou ooit zo stom kunnen zijn?
Het lijkt wel alsof je je zelf niet bent,
Als je dat bloed ziet stromen.
Maar later komt die spijt,
En dan vraag je :”mag ik alsjeblieft dood?”..
Voor het geval je jezelf dingen verwijt..
Je krijgt maar geen antwoord op die vraag,
En dus ga je zelf maar op avontuur uit..
En waar kom je dan terecht?
Het krassen en snijden in je eigen..
helpt het dan echt?
Je hebt verdriet,
Om iets dat een ander niet ziet..
Ik wil dat je je goed voelt!
En niet steeds treurt...
Ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel!
Je bent een mens,
En ik weet wat van jou,
En dat is je allergrootste wens…
Het gaat om een mens,
Een mens dat je dolgraag weer terug wilt in je leven..
Ook al is het maar weer voor even..
Die persoon waar jij zoveel om geeft..
En waar jij je leven voor leeft..
Is er niet meer..en dat doet je zoveel verdriet..
Keer op keer weer...
Het is je opa die je leven heeft verlaten,
Je opa heeft misschien wel je leven verlaten,maar niet je hart!
Onthoud dat!
Hij leeft met je mee,en hij zal altijd bij je zijn.
Geloof me nou,hij wil niet dat je het opgeeft!
Want dat is weer waar híj voor heeft geleeft!
“Waarom gaat alles zoals het gaan moet?”…
** dit is voor een hele goeie vriendin van mij,waarvan ik hoop dat ze er mee kapt!want vind het echt heel erg,en hoop dat alles snel goed komt**