de lucht heeft zijn blauw
de lucht
heeft zijn blauw
de ochtend
zijn dauw
de zee
draagt haar golven
het bos
heeft zijn wolven
een hart leeft
met een ziel
maar jouw hart
stond stil
sinds je ziel
vertrok
naar de blauwe lucht
waar je werd
opgenomen
in het ochtenddauw
die zweeft boven
de golven van de zee
ik draag mijn
herinneringen aan jou
steeds met me mee
koester elk moment
dat ik met jou
mocht beleven
als wolven huilend
naar de maan
treur ik in de nacht
omdat jij bent
heen gegaan
heeft zijn blauw
de ochtend
zijn dauw
de zee
draagt haar golven
het bos
heeft zijn wolven
een hart leeft
met een ziel
maar jouw hart
stond stil
sinds je ziel
vertrok
naar de blauwe lucht
waar je werd
opgenomen
in het ochtenddauw
die zweeft boven
de golven van de zee
ik draag mijn
herinneringen aan jou
steeds met me mee
koester elk moment
dat ik met jou
mocht beleven
als wolven huilend
naar de maan
treur ik in de nacht
omdat jij bent
heen gegaan
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: *zwarte schaduw* | 
|
|
| Gecontroleerd door: ;o)x | ||
| Gepubliceerd op: 27 juli 2004 | ||
| Thema's: | ||