Afscheid
De deur slaat dicht,
een hoofdstuk wordt afgesloten,
je draait het laatste blad om,
herinneringen dwalen in je hoofd,
je hart slaat een slag over!
Vergeten, vergeten,
maar kan je dat wel,
wat je deelde was echt,
een diepe wonde,
een snede,
De tijd heelt wonden,
langzaam, maar zeker!
Wat je nu voelt is gemeend,
zo oprecht!
Ik wou dat ik je kon helpen,
je een stukje dragen,
op die moeilijke weg!
Een metgezel,
een luisterend oor voor onderweg!
En als je huilen wil,
doe het dan luid en niet stil!
Na verloop van tijd,
word je opnieuw herboren!
Niks was tevergeefs,
je hebt jezelf niet verloren!
een hoofdstuk wordt afgesloten,
je draait het laatste blad om,
herinneringen dwalen in je hoofd,
je hart slaat een slag over!
Vergeten, vergeten,
maar kan je dat wel,
wat je deelde was echt,
een diepe wonde,
een snede,
De tijd heelt wonden,
langzaam, maar zeker!
Wat je nu voelt is gemeend,
zo oprecht!
Ik wou dat ik je kon helpen,
je een stukje dragen,
op die moeilijke weg!
Een metgezel,
een luisterend oor voor onderweg!
En als je huilen wil,
doe het dan luid en niet stil!
Na verloop van tijd,
word je opnieuw herboren!
Niks was tevergeefs,
je hebt jezelf niet verloren!
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Jacques Dhondt | 
|
|
| Gecontroleerd door: cartooneke | ||
| Gepubliceerd op: 28 juli 2004 | ||
| Thema's: | ||