knopen
ik zat stil te knopen ,
in het donkere hoekje,
van het huis.
ik voel me niet mee zo blij .
niet echt meer thuis.
elke dag deed ik een stukje,
ik kwam steeds dichterbij.
tot er op het eind een lus was.
waar mee ik liep naar een hoge boom.
het was als in mijn droom .
zo groen met vele mooie bloemetjes.
dus voorzichtig klom ik ,
naar boven met de touw ,
in mijn hand.
even blijf ik nog zitten.
kijk naar alles wat leeft .
probeer een mooi minuut te hebben .
slechte herinneringen gooi ik weg .
voorzichtig leg ik het ,
om mijn nek .
ga staan op die ene tak het brak.
zie je mij daar bungelen.
langzaam stikkend.
nu ben ik dood wat een pech zeg .
*** laatse zin is heel sarcastisch bedoeld***
Reacties op dit gedicht
| Wicked Soul: | Woensdag, juli 28, 2004 22:56 |
| Sarcastisch dus he? Nou, daar zullen de mensen die van je houden niet zo blij mee zijn. Voor hen is dat wel degelijk "pech". Even worse than that. So common, talk with someone you trust. And don't give up. Ik vind het hele gedicht sarcastisch en het is goed, omdat ik voor dat soort humor val. Je hebt het heel mooi neergezet. Koppie op. Owkeej? Liefs, -Lien.- |
|
| NightArising: | Woensdag, juli 28, 2004 21:43 |
| Het klinkt zeer duister, ik denk niet echt dat je het in de werkelijkheid zo zou willen... Ik schrijf af en toe zelf zulke dingen vandaar dat ik dit gedicht waardeer :) | |
Over dit gedicht
| Auteur: fairy of the blooded suicide | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 28 juli 2004 | ||
| Thema's: | ||