Waar de zon de aarde kust
En de bloemen blijven komen
Vindt mijn moeder haar'innerlijke'rust
opdat de dromen blijven stromen
En als de vogels daar gaan zingen
Hun'verloren'zonen lied
Vergeet moeders 'alle mensen'dingen
En voor even...
'haar onophoudelijk verdriet'
Richard
Reacties op dit gedicht
:
Dinsdag, augustus 07, 2001 13:37
oh, patricia, weer zo'n prachtig gedicht van je! mag ik het gedicht bewaren? ik zou het mooi vinden om later op de begrafenis van mijn moeder te brengen (hopelijk is dat nog heel ver weg in de toekomst). heel mooi!
xxx