Engel in een winternacht
Het was een koude winternacht.
Er waaide een gemene wind,
het weer was me niet goed gezind.
Het sneeuwde ook nog zacht.
Er was die nacht geen ster te zien.
Maar al mijn angsten zijn verdwenen
sinds zij voor me is verschenen,
het was denk ik rond een uur of tien.
Ze keek me aan met zilver-ogen.
Ik voelde eerst ontreddering,
maar toen wist ik plotseling:
wat ze zei was niet gelogen.
Het was niet meer dan tien seconden,
maar die ontmoeting was bevrijdend.
Nù weet ik (ik was vermijdend):
om niet te leven, dàt is zonde.
13-01-2004
Reacties op dit gedicht
| Engeltjuh: | Dinsdag, januari 31, 2006 04:52 |
| wauw, ik dacht laat ik weer eens kijken of je al weer wat mooitjes durbij hebt geschreven, en ja hoor, bingoooo;-) super gedicht weer! kus van amber | |
| Hermans Dirk: | Zaterdag, juli 31, 2004 20:52 |
| mooi | |
| Fortune: | Zaterdag, juli 31, 2004 18:36 |
| mooi gedachte, mooie winter.. liefs, Samantha |
|
| Oorlam: | Zaterdag, juli 31, 2004 14:49 |
| goed inzicht & mooi zomerwit neergezet | |
| pluisje: | Zaterdag, juli 31, 2004 14:27 |
| heerlijk gedichie | |
| Paul de Bruyn: | Zaterdag, juli 31, 2004 14:11 |
| Mooi gedicht, met een prachtige moraal... In stilte gelezen, herlezen en opnieuw gelezen... liefs Paul |
|
| Black Lord: | Zaterdag, juli 31, 2004 13:54 |
| schitterend gedicht met bewondering gelezen groetjes wim |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Evenstar21 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Goony | ||
| Gepubliceerd op: 31 juli 2004 | ||
| Thema's: | ||