Mijmering
Verwater mijn verlangens
opdat ze niet zo sterk meer zijn,
ze niet meer aan mij trekken
tot ik in het niets verdwijn.
Stelp met weemoed mijn gedachten
Maak ze tot -slechts- herinnering.
Zodat hun kwelgeest mij met rust laat
en ik weer melodieën zing.
Laat slaap mijn ogen sluiten,
maak dat zijn beeltenis vervaagt.
Want nu verlies ik niets dan goeds
omdat mijn hart dit niet verdraagt.
Reacties op dit gedicht
| jazzzz: | Zondag, augustus 01, 2004 21:23 |
| prachtig geschreven, zoals steeds liefs, |
|
| Boudaatje: | Zondag, augustus 01, 2004 19:30 |
| droevig rakend goed neerzettend gedicht... liefs |
|
| wijnand.: | Zondag, augustus 01, 2004 13:18 |
| Prachtig | |
| Raira: | Zondag, augustus 01, 2004 11:25 |
| wat een praachtig gedicht.....in al zijn triestheid liefs raira |
|
| Elientjen: | Zondag, augustus 01, 2004 10:30 |
| wow heel goed en mooi geschreven !! vind ik prachtig ! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Evenstar21 | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 01 augustus 2004 | ||
| Thema's: | ||