De verwoestende schoonheid
Ligt opgesloten in haar ogen
Die de wereld hebben gezien
En toen blind hebben bedrogen
Het kijken naar stilte
Van de bevroren tranen die ze huilt
En toch niet kunnen zien hoe het leven verdergaat
Omdat ze zich bang wanhopig verschuilt
En haar ogen blijven vluchtig zoeken
Naar een voorbijflitsend moment van hoop
Maar hebben alles al opgegeven
Toen de messcherpe onzekerheid naar binnen kroop
Als weerspiegeling van het bloeden
Nu dan misschien even niet in zicht
Maar wat toch een leven lang
In haar hart opgesloten ligt
Duifje: | Zondag, augustus 01, 2004 14:44 |
Prachtig neergezet | |
gothicangel: | Zondag, augustus 01, 2004 13:45 |
wauw weet even niets te zeggen krijg er traantjes van in mijn ogen wat een prachtig gedicht geeft jou een lange knuffel liefs |
|
Auteur: Mysticelfje | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 01 augustus 2004 | ||
Thema's: |