Verdikkie
Het kan haast niet dat ik
die nooit van zachtheid
blijk kon geven
zoveel tederheden voor je voel
die telkens uit mij te voorschijn lopen
als stroompjes water van de regen
Hoe je stem nooit zweeg
windorgels bedwong en mij
met een schittering in je ogen
pijnlijk wees op de leegte
van een hart dat geen liefde kent
die nooit van zachtheid
blijk kon geven
zoveel tederheden voor je voel
die telkens uit mij te voorschijn lopen
als stroompjes water van de regen
Hoe je stem nooit zweeg
windorgels bedwong en mij
met een schittering in je ogen
pijnlijk wees op de leegte
van een hart dat geen liefde kent
Reacties op dit gedicht
| Azur: | Maandag, augustus 02, 2004 16:15 |
Heel mooi, heel teder, vooral die eerste strofe! ;-) Azur |
|
| Paul de Bruyn: | Maandag, augustus 02, 2004 13:46 |
| 't leest lekker, vloeiend doorlopend... heerlijk gedicht liefs Paul |
|
| Oorlam: | Maandag, augustus 02, 2004 10:44 |
| verd*rie zeker!:-)) | |
Over dit gedicht
| Auteur: Stanislaus Jaworski | 
|
|
| Gecontroleerd door: ;o)x | ||
| Gepubliceerd op: 02 augustus 2004 | ||
| Thema's: | ||