Met 1 voet al onderweg,
bedacht ik me en kwam ik hier aan,
Behalve schuldgevoelens zou ik ook hun leven kunnen verpesten.
En ik zal altijd in hun gedachtes blijven staan.
En andere zou ik overdonderen met verdriet,
en omdat ik weet wat dat inhoud, wilde ik dat niet.
Die andere zou ik weleens willen laten voelen wat ze hebben gedaan.
Ik zou ze weleens in mijn sporen willen laten staan.
Maar bij dit alles ben ik nog niet gelukkig,
voel ik me niet compleet.
Ik zou willen dat iemand anders het deed, niet voelen, en toch weg met de pijn.
maar toch ga ik door, ben een lafaard.
opnieuw onderneem ik een stap, ga door voor diegene die van me houden, me misschien zien als een vriend.
die vinden dat ik het wel verdiend
ga door, al is het maar tot de volgende val,
dan zijn we in ieder geval verder,
dan kunnen we weer klimmen uit het dal,
blijven we bezig, blijven we leven...

M