Zacht staal
Het koude staal streelt langs mijn rug,
en verdwijnt in een rozenbloesem.
Er ontstaat een zachte druk in mijn borst.
Ik ben gestoken,
door de wijzers van de klok.
Het heeft zich gewroken,
en mijn tijd is op.
Voor mij zal het niet meer tikken,
voor mij zal het niet meer slaan.
Een mes steekt uit mijn rug,
omhuld met een krans van bloed.
Ik schreeuw de kriebels uit mijn hart.
en verdwijnt in een rozenbloesem.
Er ontstaat een zachte druk in mijn borst.
Ik ben gestoken,
door de wijzers van de klok.
Het heeft zich gewroken,
en mijn tijd is op.
Voor mij zal het niet meer tikken,
voor mij zal het niet meer slaan.
Een mes steekt uit mijn rug,
omhuld met een krans van bloed.
Ik schreeuw de kriebels uit mijn hart.
Reacties op dit gedicht
| Mrieke: | Donderdag, augustus 05, 2004 17:57 |
| übermooi gedicht Yur!! :) *Vindt dit 1 van jouw beste :$* *knuffelt jou* *geeft jou kusj* |
|
| xtreme..: | Donderdag, augustus 05, 2004 16:15 |
| blijf schreeuwen!! dat lucht zooo op... knuff |
|
| bent: | Donderdag, augustus 05, 2004 15:42 |
| Die tijd is een huftertje hè, al kunnen we prima door een deur (de laatste tijd dan). ;-) | |
Over dit gedicht
| Auteur: Dreamzilla | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 04 augustus 2004 | ||
| Thema's: | ||