ik kan het niet meer aan
het is allemaal te veel
laat me gewoon gaan
ik ben toch niet meer 1 geheel
mijn ouders zijn weer opnieuw begonnen
ze hebben weer een nieuw leven voor me verzonnen
geen gelukkig, neen,eentje met veel pijn
waarom zijn mijn ouders zoals ze nu zijn?
ik heb mn vriend pas verteld wat er aan de hand is
hoe hard ik liefde in mn leven mis
hoe ik me werkelijk voel
een leven zonder doel
maar hij steunt me niet
doet me zelfs verdriet
hij laat me in de kou staan
ben ik het dan wel waard te bestaan?
ik zie hem doodgraag,hij is mijn leven
ik zou voor hem mijn leven geven
wat ik ook ga doen
als het niet wordt zoals toen
ik weet zeker dat ook hij me nog graag ziet
alleen,waarom doet hij me dan zoveel verdriet?
misschien is het morgen beter
ik zal wel zien
oké,dit is zo'n slecht dichie,maar hoe moest ik anders uitdrukken wat ik voel?