TE VER WEG
Het is net dat je zo ver van me staat,
het is zo koud van binnen,
het is net,of je me echt verlaat,
wat moet ik zonder jou beginnen?
Het begin was goed ,er was geluk,
geen tijd voor nare dingen
zo langzaam gaat nu alles stuk
ik kan het niet langer verdringen.
Als een zeepbel ,die barst uit elkaar,
gebulder hard van binnen,
als een orkaan heel erg naar
die de boel wreed gaat ontginnen.
Woorden vol en zwaar beladen,
ogen vol van intens verdriet,
zal ik mij op dun ijs gaan waden
tussen breekbaar riet.
Pas na veel geplons en breken,
ik weer in je armen val,
is onze liefde toch sterk gebleken,
kom ik terug van uit mijn diepe dal .
Auteur: jackie lokker | ||
Gecontroleerd door: cartooneke | ||
Gepubliceerd op: 05 augustus 2004 | ||
Thema's: |