Oneindige duisternis
O blijde boezem van bestaan,
In u rust ik mijn zonde
Heb het hoofd aan droom verknocht
Mezelf van zoete sterfelijkheid ontbonden
Gun mij nu toch geen genade
Daar ik zondig te bestaan
Met mijn voeten van de aarde
Zijn illusies met mij meegegaan
O boezem van bestaan,
Nog nooit was ik zo naakt
In mijn onwetend dromen
Heb ik de eeuwigheid geraakt
En nu ben ik verknocht
Aan de wortels van mijn lust
Het leven te kunnen dromen
Met niemand die mij wakker kust
f.
In u rust ik mijn zonde
Heb het hoofd aan droom verknocht
Mezelf van zoete sterfelijkheid ontbonden
Gun mij nu toch geen genade
Daar ik zondig te bestaan
Met mijn voeten van de aarde
Zijn illusies met mij meegegaan
O boezem van bestaan,
Nog nooit was ik zo naakt
In mijn onwetend dromen
Heb ik de eeuwigheid geraakt
En nu ben ik verknocht
Aan de wortels van mijn lust
Het leven te kunnen dromen
Met niemand die mij wakker kust
f.
Reacties op dit gedicht
| Manische Manja: | Vrijdag, augustus 06, 2004 14:32 |
| wow..mooi..zowel de inhoud als de woordkeuze.. al hoop ik wel voor je dat iemand je kust in je dromen :P het is toch jouw droom, dus maak er dan meteen iets moois van ;) Kus Manja |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Kuijlemans F. | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 06 augustus 2004 | ||
| Thema's: | ||