Zonder kind'ren
De helft niet eens geleefd,
keek hij gebroken
tegen het verd're aan :
' Een leven zonder kind'ren,
is 'et niet waard van zijn bestaan.'
En slapeloze nachten
kende hij reeds,
met groeven in't gelaat,
door vallende tranen
van 'n weggedreven straat,
op stenen van verwijten,
met woede gezegd.
Maar elke dag,
zonder stem,
is mijn traan
die ik voeg
bij de stilte
van het rollen,
ver verwijderd
van mijn liefde,
... voor hem.
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Vrijdag, augustus 06, 2004 22:34 |
| Wohw! heel intens droevig mooi. Liefs / sunset |
|
| Manische Manja: | Vrijdag, augustus 06, 2004 21:48 |
| wow...sprakeloos (en dat ben ik nie gauw ;)) heel mooi.. liefsx Manja |
|
