Spijt voor wat had kunnen zijn
Doet nu eens te meer pijn

Tranen vallen neer
Wetende dat ik je kwijt ben, kwetst, keer op keer

De Herinnering aan je mooie gelaat
Die is het die ik meedraag en opgeslagen in mijn hart staat

Met bevende hand
Komen deze woorden tot stand

Door onmacht en kwelling
Door zwakte om de verwezenlijking

Die niet heeft mogen doorgaan
Ja, vertwijfeld ga ik door met bestaan

Maar niet voor lange tijd
Want het is niet het leven dat me bevrijdt

Het is het Niet dat mijn lijden weg doet gaan
Dat mijn troost zal zijn en me weg voert ver hiervandaan

Liefste je bent het waard
Liefste je bent de ware rijkdom
Liefste je hebt de kennis, de schoonheid zowel vanbuiten als vanbinnen
Om iedere man te bekoren en jou onvoorwaardelijk te laten beminnen

Ik glijd af
Val diep
Demonen maken zich meester van mijn geest in het duister
Ik voel geadem en hoor gefluister

Ik zie vuur dat mijn huid branden doet
Ik voel zwavel dat de plaats inneemt van mijn bloed

Ssst...