DE PIJN WAARD GEWEEST
Mijn lief wat heb je me pijn gedaan,door dingen niet te zien.
Door tegen mijn gevoel in te gaan.
Je had me lief maar begreep mijn gevoelens niet.
Geduld is wat je steeds hebt gehad.
Ik probeerde je er steeds van te overtuigen dat ik de dingen goed had ingeschat.
Steeds was er weer die ontkenning,ik voelde hoe ik veranderde.
Ik voelde de pijn en kreeg lichamelijke klachten,ik probeerde te vluchten.
Te vluchten voor de liefde die ik voor je voel.
Wetende dat ik je eigenlijk niet kwijt wil.
Ik ben de confrontatie aan gegaan met haar en na haar reactie bleken mijn gevoelens waar.
Ze gaf toe dat ze meer voor je voelde dan vriendschap,ik had het van het begin goed gehad.
Ik was niet gek,gestoord,zag geen spoken.
Ik zag een vrouw die van je houd,die je niet los wil laten,die jou wil,die mailtjes schreef waarin ik tussen de regels haar gevoelens kon lezen.
Kiezen wilde je niet,ik moest kiezen, je vriendschap accepteren of gaan.
Ik ben gegaan,gewoon om dat ik liever de pijn heb van het alleen zijn.
Vier dagen ben ik weggeweest,je wilde me terug,ik hoorde hier,ik was hier nodig,je houd van me.
We hebben gepraat, ik heb het geaccepteerd, blij ben ik er niet mee.
Er is veel verandert sinds ik terug ben,je bent liever,zorgzamer,teder en het voelt weer als in het begin.
Je bent weer de man waar ik verliefd op geworden ben,mijn kanjer.
Ik voel me weer happy(het komt door dat ze geen deel meer uitmaakt van ons leven)zie de toekomst weer rooskleurig tegemoet.