Een jaar geleden schreef ik een gedicht
over mijn kleine hond
die ik drie jaar ervoor was verloren
toen een herder hem het leven afstond

Hij werd zomaar doodgebeten
toen ik hem ging uitlaten
Een herder pakte hem op
en ik ging mezelf haten

Als ik gewoon rechtdoor was gelopen
was hij er nu nog geweest, misschien
Toch sloeg ik links af
en doet het pijn zijn foto te zien

Nachtmerries elk jaar opnieuw
het schuldgevoel kreeg ik niet kwijt
Elk jaar opnieuw dat beeld
van dat afslaan heb ik nu zoveel spijt

Jullie zeiden dat het
niet mijn schuld kon zijn
MAar toch na vier jaar doen
de nachtmerries en het schuldgevoel me nog pijn


*Het is inmiddels vier jaar geleden dat mijn kleine hondje is doodgebeten, toen ik hem aan het uitlaten was en nog steeds heb ik elk jaar op die dag nachtmerries en zie ik dat beeld weer voor me, waarom liep ik niet gewoon rechtdoor...??? Als jullie dat gedicht van een jaar geleden willen lezen > 'Sorry, kleine hond' (onder de naam Anne(15), daar staat beter in beschreven wat er is gebeurd... Ik mis je Tommie en ik zal je NOOIT vergeten, je blijft mijn grote liefde:):'(*