DE ZON ONTSPANDE
de zon ontspande
het was geluk
alleen je duim te strelen
toen er tranen kwamen
spontaan en opgaand
in de branding van de zee
je nam me mee
in golven van verdriet
zwemmen was krampachtig
de slagen net niet machtig
drijven ging nog niet met twee
de zon ontspande
in koesterende handen
de snaar die kwetsbaar
maakt wordt onbewust
nog altijd aangeraakt
dan spoelt de
vloed je tegemoet
moet je springen om
te overleven en die
kunst versta je goed
kom naar zee
laat strand je dragen
dan hoef je het verleden
niet om raad te vragen
blijft vandaag de mooiste dag
wil melker
09/08/2004
Reacties op dit gedicht
| jackie53: | Dinsdag, augustus 10, 2004 14:36 |
| Deze vind ik ook zo mooi!!!! | |
| *Zij* (Cora): | Dinsdag, augustus 10, 2004 09:39 |
| Voel het verdriet.... Deze vind ik echt super: "dan spoelt de vloed je tegemoet moet je springen om te overleven en die kunst versta je goed" Knuff, Cora |
|
| Raira: | Zondag, augustus 08, 2004 23:23 |
| wat kan geluk eenvoudig zijn een plek, jezelf, en weten iemand die om je geeft gewoon alles om je heen vergeten wanneer je terug kijkt met een lach blijft dat moment je mooiste dag ik kan alleen maar zeggen......stil weer een intens mooi gedicht Wil liefs Raira |
|
| Paul de Bruyn: | Zondag, augustus 08, 2004 19:12 |
| ... dagen maken beelden laten soms ons voelen tegen onze wil... 't leven is overleven... liefs Paul |
|
| *anneke*: | Zondag, augustus 08, 2004 19:00 |
| zilte tranen van verdriet en ach, de zee,ze merkt het niet, laat je wezen koesteren door de zon..... en denk eraan hoe het ooit begon, niet aan dat wat er nu is: gemis. liefs, namasté, A. |
|
| *** Lanaatje37***: | Zondag, augustus 08, 2004 09:39 |
| 2 e keer gelezen.. met graagte... liefs, Lia |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: 260580 | ||
| Gepubliceerd op: 08 augustus 2004 | ||
| Thema's: | ||