mijn lieffie,ik mis je
Waarom ben ik voor die vrouw gezwicht
Met die mooie, mysterieuze ogen en haar lieftallige gezicht
Haar story met veel tegenslagen, maar vooral doorzettingsvermogen
Heeft me vol overgave en in alle openheid naar haar toe bewogen
Alles wat ze heeft meegemaakt
Het heeft me diep in mijn hart geraakt
Herkenning wellicht over een leven met tegenslagen
En toch durven we de sprong met elkaar te wagen
Hartstochtelijk, gepassioneerd en vol van vertrouwen
Durf ik met haar weer aan een liefdesleven te bouwen
Ze zegt de liefde nog nooit met zo’n overtuiging te hebben gevoeld
Ze zegt waanzinnig veel van me te houden, zegt wat ze bedoelt
“wijffie, ik wil oud worden met jou”
het briefje was ondertekend met “jouw vrouw”
“schat, ik weet dat ik uiteindelijk bij je kom”
en ik denk vol vertrouwen te weten waarom
Kinderen, familie en vrienden, ze geloven in ons
En korte tijd daarna krijg ik middels een mail de bons
Wat de ommekeer dan ook heeft gebracht
Het is een antwoord waar ook ik op wacht
De nachtmerrie die hierna is ontstaan
Het is pijnlijk en ik kan hem nog steeds niet aan
Vòòr haar had ik een redelijk stabiel en normaal leven
Na haar: ik geloof niet meer en kan me niet meer geven
Het verdriet en de leegte zijn van immense omvang
De doelloosheid, hopeloosheid en mijn gevoel… het maakt me bang
Gewend om altijd goed te kunnen slapen, wat er dan ook is
Nu draaiend, woelend, denkend en ervarend wat ik mis
De rust kan ik niet meer vinden
Evenmin als vertrouwen om me ooit weer te binden
Mijn oude leven weer oppakken kan ik niet
Daarvoor zit ik met teveel vraagtekens en verdriet
Iedere morgen vraag ik me af waarom ik op moet staan
Vraag ik me af: “Waar haal ik de kracht vandaan?”
Ik mis haar en het gevoel wat ik met haar had
Als zij in mijn of ik in haar armen lag of zat
De passie, het verlangen, de intense en oprechte liefde… het is voorbij
Evenals het vertrouwen wat ik had in mijn eigen ik… in mij
De droom die werkelijkheid werd kan ik nog door herinneringen herbeleven
De nachtmerrie die erop volgde… dat is nu nog mijn leven
Met die mooie, mysterieuze ogen en haar lieftallige gezicht
Haar story met veel tegenslagen, maar vooral doorzettingsvermogen
Heeft me vol overgave en in alle openheid naar haar toe bewogen
Alles wat ze heeft meegemaakt
Het heeft me diep in mijn hart geraakt
Herkenning wellicht over een leven met tegenslagen
En toch durven we de sprong met elkaar te wagen
Hartstochtelijk, gepassioneerd en vol van vertrouwen
Durf ik met haar weer aan een liefdesleven te bouwen
Ze zegt de liefde nog nooit met zo’n overtuiging te hebben gevoeld
Ze zegt waanzinnig veel van me te houden, zegt wat ze bedoelt
“wijffie, ik wil oud worden met jou”
het briefje was ondertekend met “jouw vrouw”
“schat, ik weet dat ik uiteindelijk bij je kom”
en ik denk vol vertrouwen te weten waarom
Kinderen, familie en vrienden, ze geloven in ons
En korte tijd daarna krijg ik middels een mail de bons
Wat de ommekeer dan ook heeft gebracht
Het is een antwoord waar ook ik op wacht
De nachtmerrie die hierna is ontstaan
Het is pijnlijk en ik kan hem nog steeds niet aan
Vòòr haar had ik een redelijk stabiel en normaal leven
Na haar: ik geloof niet meer en kan me niet meer geven
Het verdriet en de leegte zijn van immense omvang
De doelloosheid, hopeloosheid en mijn gevoel… het maakt me bang
Gewend om altijd goed te kunnen slapen, wat er dan ook is
Nu draaiend, woelend, denkend en ervarend wat ik mis
De rust kan ik niet meer vinden
Evenmin als vertrouwen om me ooit weer te binden
Mijn oude leven weer oppakken kan ik niet
Daarvoor zit ik met teveel vraagtekens en verdriet
Iedere morgen vraag ik me af waarom ik op moet staan
Vraag ik me af: “Waar haal ik de kracht vandaan?”
Ik mis haar en het gevoel wat ik met haar had
Als zij in mijn of ik in haar armen lag of zat
De passie, het verlangen, de intense en oprechte liefde… het is voorbij
Evenals het vertrouwen wat ik had in mijn eigen ik… in mij
De droom die werkelijkheid werd kan ik nog door herinneringen herbeleven
De nachtmerrie die erop volgde… dat is nu nog mijn leven
Reacties op dit gedicht
| Luijkx: | Zaterdag, november 27, 2004 18:20 |
| Heel erg mooi geschreven! Ben er even stil van, want het is ook ontzettend herkenbaar! Het is al 'n tijdje geleden dat je dit hebt geschreven, maar ik hoop dat je je leven weer hebt op kunnen pakken, want ik heb dat ook gekund! Liefs, Laura |
|
| Marion21: | Maandag, augustus 09, 2004 11:45 |
| Hoi, Misschien dat antwoorden de pijn verzachten, je hebt er denk ik wel recht op te weten waarom het nu over is! Liefs marion |
|
Over dit gedicht
| Auteur: iruhmah | 
|
|
| Gecontroleerd door: Pieps | ||
| Gepubliceerd op: 09 augustus 2004 | ||
| Thema's: | ||