Rond dwalend in het diepe duister
Niet wetend waar ik ben of loop
Vecht ik me een weg met zacht gefluiter
Misschien hoor hij me dan niet, das wat ik hoop

Maar je hebt me toch al daar gevonden
Slaat mn hou vast weg onder mn voeten
Je richt mij zonder gevoel ten gronde
Ik weet niet waarom, maar ik moet boeten

Terwijl de grond onder me weg vaagt
Pak jij onverwachts maar stevig mijn hand
Dit alles uit jezelf, geheel ongevraagt
Toch trek je me uit de diepte op de kant

Ik kan je niet zien het is te donker
Maar het voelt vertrouwd en goed
Daar komt in de verte licht geflonker
Langzaam aan krijg ik weer goede moed

Ik hoop nu dat het snel licht word
Dan kan ik je ook goed bekijken
In ieder geval komen we niks te kort
En in mijn hart zijn we gelijken

Dankjewel ,  Liefs