Een drupje traan
Door het waaien van de wind,
Streelt de sjaal
haar wang.
Terwijl blauw verkleumde vingers
In stilte lopen
Over weggeblazen leven,
En haar bruine lichte ogen,
Gespiegeld zijn in pijn,
Waarop een drupje traan,
Haar dromen signeert,
Genoeg,
Voor het non-bestaan.
Reacties op dit gedicht
| Winterklaas: | Dinsdag, augustus 10, 2004 23:39 |
| sprakeloos inderdaad. tederheid en pijn, zullen het leven zijn. liefs, André |
|
| SecretMistery : | Dinsdag, augustus 10, 2004 10:11 |
| Oooh mooj gedicht! *Sprakeloos!* xXx en veel liefs Shar |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Elientjen | 
|
|
| Gecontroleerd door: Pieps | ||
| Gepubliceerd op: 10 augustus 2004 | ||
| Thema's: | ||