Angstig
Angst heeft geen naam
Wordt zo weggewuifd
krijgt geen kans
van slagen
Angst sluit zich op
als ik geen aandacht besteed
hem negeer
en mijn leven weer oppak
Angst voelt
geen medelijden
en hierdoor
heb ik dat ook niet
Waarom zeg ik dit?
terwijl ik weet
dat hetgeen wat ik het meest vrees
nog altijd de angst is
Wordt zo weggewuifd
krijgt geen kans
van slagen
Angst sluit zich op
als ik geen aandacht besteed
hem negeer
en mijn leven weer oppak
Angst voelt
geen medelijden
en hierdoor
heb ik dat ook niet
Waarom zeg ik dit?
terwijl ik weet
dat hetgeen wat ik het meest vrees
nog altijd de angst is
Reacties op dit gedicht
| Fading Away: | Zaterdag, augustus 14, 2004 15:12 |
| Oh, wat mooi.. Ik bewonder je schrijfstijl. Dank je wel voor je lieve reacties ook nog, dat betekent echt veel voor me. Sorry dat ik pas zo laat kan reageren.. Sterkte, Liefs. |
|
| The unreachable: | Donderdag, augustus 12, 2004 21:41 |
| Wauw, als ik iets lees van jou, moet ik altijd 2 keer nadenken..ze gaan zo diep, je gedichten..Love your work ;-) | |
| jazzzz: | Dinsdag, augustus 10, 2004 16:24 |
| ja, angst.. ik confronteer 'm met vertrouwen nu, ga er niet in mee, ontkracht 'm zodat hij niet in-gemeen toe kan slaan. liefs, |
|
| Hans Winter: | Dinsdag, augustus 10, 2004 13:35 |
| angst is alarm, maar voor wat, het zit te roepen, zoekt je aandacht, doet je binnenwaarts richten, vindt er echter geen gezicht om aan te spreken, mede te delen, naar buiten te uiten. hans |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Preaza* | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 10 augustus 2004 | ||
| Thema's: | ||