Haar kleuren spatten
als het ware in mijn gezicht
koester een diepe schoonheid
net als hommels
zweef ik betoverd
- gedragen door een regenboog-
haar zomer ontroert
zoekt verkoeling in een bui
ik drijf even mee
neem afscheid van dit wonder
voor even
morgen vraag ik haar hand.
| Es: | Woensdag, augustus 11, 2004 17:31 |
| Wohw, zalig.....mateloze bewondering! Kus |
|
| arie.v.d.zalm: | Woensdag, augustus 11, 2004 07:53 |
| Heb je het al gevraagd? mooi gedicht. moin moin arie |
|
| wijnand.: | Woensdag, augustus 11, 2004 00:48 |
| Bewonderingswaardig gedicht De natuur als een geliefde beschreven knap gedaan |
|
| Auteur: Edwin van Rossen | ||
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 11 augustus 2004 | ||
| Thema's: | ||