Haar kleuren spatten
als het ware in mijn gezicht
koester een diepe schoonheid
net als hommels
zweef ik betoverd
- gedragen door een regenboog-
haar zomer ontroert
zoekt verkoeling in een bui
ik drijf even mee
neem afscheid van dit wonder
voor even
morgen vraag ik haar hand.
Es: | Woensdag, augustus 11, 2004 17:31 |
Wohw, zalig.....mateloze bewondering! Kus |
|
arie.v.d.zalm: | Woensdag, augustus 11, 2004 07:53 |
Heb je het al gevraagd? mooi gedicht. moin moin arie |
|
wijnand.: | Woensdag, augustus 11, 2004 00:48 |
Bewonderingswaardig gedicht De natuur als een geliefde beschreven knap gedaan |
|
Auteur: Edwin van Rossen | ||
Gecontroleerd door: Frummel | ||
Gepubliceerd op: 11 augustus 2004 | ||
Thema's: |