En blijft alleen het 'zijn'
En blijft alleen het 'zijn'
Naakt staat verlangen
in de nacht die leunt
op pas geboren avond
De passie klopt op deuren
waar liefdeszang nu kreunt
en ons in leven houdt
Wij zijn maar even bij elkaar
en zwijgen ongezegde woorden
Verbranden ons in lust, dat wel
Laten gevoel vermoorden
Wij zitten aan, aan tafel van geluk
En drinken reeds op 't naderend afscheid
Uit glazen waarin rode wijn als bloed,
gegoten uit verscholen wonden,
bijt elk voor zich, zich op de andere stuk
Omdat wij echt niet anders kunnen
Waar wijn als bloed-rood
bloed. En bloed als pijn
Is de emotie dood
En blijft alleen het 'zijn'.
**********
sunset 11-08-2004
**********
Reacties op dit gedicht
| scorpio-nb: | Donderdag, augustus 12, 2004 07:15 |
| blijft er alleen het "zijn"? Ben je er niet voor iemand, of iets, of ... voor jezelf? | |
| shelob: | Woensdag, augustus 11, 2004 23:14 |
| Mooi, de essentie het alleen zijn, liefs. | |
| *** Lanaatje37***: | Woensdag, augustus 11, 2004 20:18 |
| heel mooi je emoties erin gelegd.. dank voor het delen... liefs, Lia |
|
| Hermans Dirk: | Woensdag, augustus 11, 2004 19:40 |
| de emoties komen er los van prachtig neergezet |
|
| lommert: | Woensdag, augustus 11, 2004 13:13 |
| wat droevig mooi, zoal jij emoties beschrijft...prachtig gedicht willem |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 11 augustus 2004 | ||
| Thema's: | ||