De tempel der ziel
De tempel der ziel
Des Nachts zweeft een ziel,
door een desolaat landschap.
Zijn tempel genegligeerd in de nacht,
zwerft verlaten en doelloos rond.
Tranen maken kringen in het water,
als stenen die in een klif storten.
De tempel der ziel,
verweerd door vandalisme.
Ambivalent jegens zijn huis,
gevoelens van inferioriteit.
Het domus is koud en verlaten,
zoals de ziel het had gewenst.
11 augustus 2004
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Ron de Leeuw, Cave Canem | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 11 augustus 2004 | ||
| Thema's: | ||