Breek uit die eenzaamheid
Je eenzaamheid heb
je willen compenseren
door de clown te gaan spelen
maar achter die lach
schuilt het echte voelen
en diep vanbinnen is het stil
voelt alles kil
toch hou je een klein lichtje aan
om door die donkere tunnel te gaan
en langzaam aan kom je
weer uit je eenzaamheid
zul je zien wat er in de mens leeft
en geef je aan ieder die
oprechte glimlach weer.
Reacties op dit gedicht
| Mirte: | Woensdag, augustus 11, 2004 23:31 |
| Wooh, echt een mooi gedicht! Ook voor mij is het zeer herkenbaar. Dat je het zo goed in een gedicht kan verwoorden, vind ik knap. Tevens vind ik de achtergrond er ook erg goed bij passen. Liefs mirte |
|
| shelob: | Woensdag, augustus 11, 2004 23:09 |
| Heel herkenbaar... mooi neergezet, liefs Jolanda | |
| keiko: | Woensdag, augustus 11, 2004 22:32 |
| jezelf verstoppen zodat niemand ziet hoeveel verdriet er in je leeft.. mooi geschreven.. veel liefs keiko.. |
|
| lommert: | Woensdag, augustus 11, 2004 22:26 |
| op gezette tijden kunnen we samen optreden :))zeer herkenbaar xxxliefs willem |
|
| *silliej*: | Woensdag, augustus 11, 2004 19:44 |
| heel mooi en herkenbaar enzo gemaakt.. knuff.. silliej |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Bieke | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 11 augustus 2004 | ||
| Thema's: | ||