Bijna een heel schooljaar
was jij er steeds voor me
Je was niet alleen men leerkracht
maar ook iemand waar ik alles kon tegen zeggen

naar zoveel mensen geweest
niemand begreep me
steeds kon ik terugvallen op jou
jij bleef maar luisteren

nu is het grote vakantie
ik heb je nummer
maar durf niet bellen
weet niet waarom

iedereen denkt dat alles in orde is
zou dan niemand het zien
dat ik mezelf uitlach
dat ik mezelf de grond in laat zakken

iedereen lacht mee om wat ik zeg
niemand ziet verder dan men gelaat
niemand kijkt hoe ik men
of hoe ik me voel

iedereen lacht
en gaat voorbij
niemand die naar me luisterd
zoals jij

hoe gaat het zijn
kan ik nog naar je komen
ik wou dat ik je tegen kwam
eender waar, om eens te kunnen praten

maar neen,
ik zie je nergens
alles blijft in mij
alles hoopt zich op

kon ik nog maar vertellen
hoe het met me ging
geen masker voor men gezicht
zeggen hoe het met me is


daim wist niet dat het zo moeilijk was om een vertrouwenspersoon te hebben, en dan plots als je je draai een beetje gevonden hebt (denk je) is het weg dan val je weer zo diep, telkens weer... telkens dieper :'(