Mijn kindje
Jij was van mij heel lang
en toch maar heel even.
Ik was zo blij heel lang
en toch maar heel even.
Ik verlangde naar jou
mijn kindje, kwam jij maar gauw.
Maar toen die dag was gekomen
waarvan ik maanden lang liep te dromen
Toen was het een dag,
van tranen en pijn.
Mijn kindje, het mocht niet zo zijn.
Die dag dat ik je af moest geven,
nog voordat je had mogen leven.
Toch ben jij bij mij,
al doet mijn verlangen me pijn.
Voor altijd zul jij
in mijn gedachten zijn.
en toch maar heel even.
Ik was zo blij heel lang
en toch maar heel even.
Ik verlangde naar jou
mijn kindje, kwam jij maar gauw.
Maar toen die dag was gekomen
waarvan ik maanden lang liep te dromen
Toen was het een dag,
van tranen en pijn.
Mijn kindje, het mocht niet zo zijn.
Die dag dat ik je af moest geven,
nog voordat je had mogen leven.
Toch ben jij bij mij,
al doet mijn verlangen me pijn.
Voor altijd zul jij
in mijn gedachten zijn.
Reacties op dit gedicht
| Duifje: | Vrijdag, augustus 13, 2004 16:58 |
| Zo'n verlies moet veel pijn doen... het gemis blijft... Heb er eigenlijk maar weinig woorden voor, maar ik leef wel met je mee... Sterkte |
|
| lovefairy: | Vrijdag, augustus 13, 2004 15:57 |
| wat een verschrikkelijk gemis......tranen in mijn ogen ...dikke stevige knuffel.....sterkte...en kusje op je wang | |
Over dit gedicht
| Auteur: grumpie | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 13 augustus 2004 | ||
| Thema's: | ||