Een Dagje Antwerpen (2)
Wenend zit ik te staren naar de mensen
die langzaam voorbij wandelen...
Ze staren terug
maar kijken medelevend.
Laat mij maar huilen,
mijn eigen zaakjes behandelen...
Laat me gewoon staan
trillend en bevend.
Ik kan het wel aan
maar laat me maar even doen.
Laat me bekomen
van het afscheid.
Mijn geliefde is net verdwenen
hij gaf me een afscheidsknuffel en een zoen...
Ik hoop dat mijn liefde
hem altijd bereikt.
die langzaam voorbij wandelen...
Ze staren terug
maar kijken medelevend.
Laat mij maar huilen,
mijn eigen zaakjes behandelen...
Laat me gewoon staan
trillend en bevend.
Ik kan het wel aan
maar laat me maar even doen.
Laat me bekomen
van het afscheid.
Mijn geliefde is net verdwenen
hij gaf me een afscheidsknuffel en een zoen...
Ik hoop dat mijn liefde
hem altijd bereikt.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Aibell | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 13 augustus 2004 | ||
| Thema's: | ||