teleurstelling in het leven, het du
Ik kon niets tegen je zeggen
ik kon me er alleen maar bij neerleggen,
dat je niet meer voor het leven koos
ik beloofde je elke dag een roos,
wanneer je daar zou zijn.
Je had toch zo'n pijn,
ik wist, ik moest je laten gaan
het paste bij elkaar, zoals de sterren en de maan.
Toen was de dag aangebroken,
je kwam nog één keer aangelopen.
Ik dacht "ik begrijp het wel", maar zeggen deed ik het niet
want dan zei je waarschijnlijk "jij bent misschien de enige die het ziet,
jij bent de enige die nog van me houdt
jij had altijd een hart van goud"
je kreeg je spuit,
er vloog op hetzelfde moment een vogel tegen de ruit
je sliep vredig in,
het leven had voor jou geen enkele zin!
ik kon me er alleen maar bij neerleggen,
dat je niet meer voor het leven koos
ik beloofde je elke dag een roos,
wanneer je daar zou zijn.
Je had toch zo'n pijn,
ik wist, ik moest je laten gaan
het paste bij elkaar, zoals de sterren en de maan.
Toen was de dag aangebroken,
je kwam nog één keer aangelopen.
Ik dacht "ik begrijp het wel", maar zeggen deed ik het niet
want dan zei je waarschijnlijk "jij bent misschien de enige die het ziet,
jij bent de enige die nog van me houdt
jij had altijd een hart van goud"
je kreeg je spuit,
er vloog op hetzelfde moment een vogel tegen de ruit
je sliep vredig in,
het leven had voor jou geen enkele zin!
Reacties op dit gedicht
| folkert: | Maandag, augustus 16, 2004 16:24 |
| Mooi geschreven!! Liefs folkert |
|
| *Femmy*: | Maandag, augustus 16, 2004 08:40 |
| heey meid, mooi geschreven! kuz femke |
|
| Hermans Dirk: | Maandag, augustus 16, 2004 00:40 |
| mooi neergezet en verwoordt zo aangrijpend vormgeving in het gedicht mooi |
|
| Raira: | Maandag, augustus 16, 2004 00:16 |
| Aangrijpend gedicht en zeer mooi verwoord liefs raira |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Inge | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 16 augustus 2004 | ||
| Thema's: | ||